Ολυμπία
Λιώνει ο Ερμής
στους κάμπους της Ηλείας.
Το βλέμμα τρυφερό
υποτονθορύζει
το αδιαπραγμάτευτο της νιότης του.
Η πέτρα ζει.
Το σχήμα της εντός μου ανασαίνει.
Η Νίκη σιωπηλή.
Άνεμος λήθης καθηλώνει το κορμί της.
Αγάλματα
απόβλητοι
μιας μνήμης τετμημένης.
Αγκάθι ο άνθρωπος
στης Ιστορίας το πόδι.
Κάθε πατημασιά πληγή.
Μεγάθυμη η θάλασσα παρηγορεί.
Αιώνες τώρα
βαπτίζει την ανάγκη μας
ώσπου της μαύρης νύχτας
η μαμή
να ξεγεννήσει
κάλλος.
Λιώνει ο Ερμής
στους κάμπους της Ηλείας.
Το βλέμμα τρυφερό
υποτονθορύζει
το αδιαπραγμάτευτο της νιότης του.
Η πέτρα ζει.
Το σχήμα της εντός μου ανασαίνει.
Η Νίκη σιωπηλή.
Άνεμος λήθης καθηλώνει το κορμί της.
Αγάλματα
απόβλητοι
μιας μνήμης τετμημένης.
Αγκάθι ο άνθρωπος
στης Ιστορίας το πόδι.
Κάθε πατημασιά πληγή.
Μεγάθυμη η θάλασσα παρηγορεί.
Αιώνες τώρα
βαπτίζει την ανάγκη μας
ώσπου της μαύρης νύχτας
η μαμή
να ξεγεννήσει
κάλλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου